Een bijzondere interesse voor wolken en hoe ze gevormd worden, heeft Paul ontwikkeld toen hij een fervent zweefvlieger was. Ook nadien blijft hij gepassioneerd kijken naar de lucht en de wolken. De mystiek van de cumulus heeft hij helemaal ontward.

​

Cumuluswolken zijn afzonderlijk voorkomende en over het algemeen dichte, soms zeer forse wolken met scherp omlijnde omtrekken en grote contrastverschillen. Ze ontwikkelen zich in verticale richting in de vorm van kopjes, torens, dikwijls stapsgewijs. Het zijn stapelwolken waarvan het bovenste opbollende deel dikwijls op een bloemkool lijkt.

​

Hoogte: 500 - 6000 meter.

​

Ontstaan: Daarvoor zijn snel stijgende luchtmassa's nodig. Vaak zijn dat vlak boven het zee- of aardopppervlak verwarmde luchtbellen met een horizontale doorsnede van enkele honderden meters. Zij zetten zich uit en worden lichter dan de hen omringende koudere omgevingslucht. Dan zet de stijging van deze thermiekbellen in. Bij elke honderd meter stijging koelt de lucht binnen zo'n stijgende bel 1° Celsius af. Op een gegeven ogenblik is de lucht tot zijn dauwpunt afgekoeld. Bij verdere stijging condenseert de overtollige waterdamp, zichtbaar als een kleine witte cumuluswolk, die aan de onderzijde een scherp begrensde vlakke basis heeft. De verticale temperatuuropbouw van de omgevingslucht bepaalt tot hoever de nu zichtbaar geworden thermiekbel kan doorstijgen. Hoe hoger de cumulustop klimt, hoe meer waterdamp condenseert, in ontelbare hoeveelheden druppeltjes, die vloeibaar kunnen blijven tot temperaturen van 15 à 20 graden onder nul!