Gedichten van woordkunstenaar Gust Van Huyck

(geboren te Rotselaar in 1934, overleden te Bonheiden in 2019)

Op de zolder van mijn jeugd

​

Hoeveel jaren is het geleden dat ik hier was,

Op de zolder van mijn jeugd?

Overal ligt er een tafelkleed van stof.

Op de kast, die de geur inademt van motbollen

Stoelen, die het zitten zijn verleerd

Speelgoed, in een spinnenwebben tuin

Voor de kinderen van onze kinderen

Dozen vol boeken: verjaarde kennis

Het woont hier, in alle stilte, onaangeroerd

Heeft geschiedenis

Ik teken er met mijn wijsvinger spontaan

Een hart in

Met in het hart van dit hart

Het zegel van een jarenoud

En levendig tienerverbond

Jouw en mijn naam, in één ring

Als ik het raam op een kier zet,

Kan het zo weer wegwaaien

Als ik het leven wil inblazen,

Vlucht het weg op mijn adem

Of het dwarrelt in mijn oog

Kruipt daar in een hoek

Als een gestraft kind

Dat verblind

Zijn verdriet koppig verbijt

Hoe kan het

Dat één enkel stofje mij dat zien belet,

Onder het stof van zoveel jaren

_______________

​

Recept voor Valentijn

Neem een scheut schoonheid

Verdund met lachende ogen

Op een bodem van kraaienpootjes

Uitvergroot met levensdrift

En lippen die tuiten van verlangen

Een mond die onverstoorbaar

Woorden fluistert die flinterdun

Langs je heupen glijden

Uitdagend de handen in de zij

Ogen die onder hun wimpers

Vasthouden wat jou ontglipt

Weerloos maken

Uitkleden tot op het bot

Overgave  denk ik dan

Of is het offergave

​

​