Coda bij een jaarwisseling, het raakvlak tussen herinneringen en verwachtingen…het bracht me bij volgend gedicht van Herman de Coninck.

​

​

Toekomst

Weggaan. En terugkomen.

Dromen. En niet meer dromen.

En niet meer weggaan.

​

En echte weemoed, niet om hoe het vroeger was

maar om hoe het ook vroeger nooit is geweest.

De herinnering aan wat nooit heeft bestaan.

Ik steek nog even een sigaar 

niet op, drink nog even niet van een glas Marc,

wacht nog even op wat ik heb, bedachtzamer.

​

Want we hebben de tijd.

je bent in mij als schemer in de kamer.

We hebben de verleden tijd. 

​

Ik wens jullie een intens gelukkige toekomstige tijd!

Magda

In de YouTube het gedicht Toekomst voorgedragen door e Toekomstfabriek.