Het kerstverhaal …

We kennen alle ‘deelnemers’: Jozef en Maria, de kleine Jezus, Balthasar, Melchior en Gaspard. Namen die in alle boekjes staan. Als coda na een warme viering kozen we voor een gedicht van Anton van Duinkerken. Hij kiest niet voor het kerstekind of de koningen maar hij zet een spotlichtje op de schaapherders. De herders zonder naam maar  die symbool staan voor de armen, de vertrapten, de verdrukten.

In zijn gedicht heeft de diepgelovige hoogleraar Anton Van Duinkerken zijn rotsvaste overtuiging gelegd: de eenvoud van het hart kan mysteries begrijpen die de kennis van het hoofd niet kan uitleggen.

De Herders

Omdat eenvoudigen verstaan

Wat door geen ingewikkeld zoeken,

Noch lezen in geleerde boeken

Begrepen wordt of nagegaan,

Zijn herders toen in uwen stal

geknield en hebben u aanbeden:

dit is tweeduizend jaar geleden

en nog weet elk het overal.

Geen mens heeft ooit hun naam genoemd,

De rest van hun onschuldig leven

Is door geen wetenschap beschreven

Wordt slechts aan kinderen verteld …

Anton van Duinkerken (1903-1968)uit: Verzamelde gedichten (1957)