Musée des Beaux Arts - W. H. Auden

​

About suffering they were never wrong,

The old Masters: how well they understood

Its human position: how it takes place

While someone else is eating

or opening a window or just walking dully along;

How, when the aged are reverently, passionately waiting

For the miraculous birth, there always must be

Children who did not specially want it to happen, skating

On a pond at the edge of the wood:

They never forgot

That even the dreadful martyrdom must run its course

Anyhow in a corner, some untidy spot

Where the dogs go on with their doggy life and the torturer's horse

Scratches its innocent behind on a tree.

In Bruegel's Icarus, for instance: how everything turns away

Quite leisurely from the disaster; the ploughman may

Have heard the splash, the forsaken cry,

But for him it was not an important failure; the sun shone

As it had to on the white legs disappearing into the green

Water, and the expensive delicate ship that must have seen

Something amazing, a boy falling out of the sky,

Had somewhere to get to and sailed calmly on.

​

Musée des beaux arts - W.H. Auden/ vertaling J. Bernlef

​

Wat het lijden betreft vergisten zij zich nooit,

De Oude Meesters: hoe goed begrepen zij

Zijn menselijke rang; hoe het plaats heeft

Terwijl iemand anders aan het eten is

of een raam opent of net traag voorbijloopt;

Hoe, terwijl de oudere mensen eerbiedig, vol hartstocht

Op de wonderbaarlijke geboorte wachten, er altijd

Kinderen zijn die niet wilden dat het gebeurde, schaatsend

Op een vijver aan de rand van het bos;

Zij vergaten nooit

Dat zelfs het verschrikkelijke martelaarschap zich moet voltrekken

Ergens in een hoek, op een rommelige plek

Waar de honden doorgaan met hun hondse leven en het paard

Van de beul zijn onschuldige billen schurkt aan een boom.

Op Bruegels Icarus, bij voorbeeld: zoals alles zich

Op zijn dode gemak van de ramp afkeert; de man achter de ploeg

Zou de plons gehoord kunnen hebben, de verloren kreet,

Maar voor hem was het geen belangrijk fiasco; de zon scheen

Zoals het moest op de witte benen die verdwenen in het groene

Water; en het kostbare, fragiele schiep dat iets merkwaardigs

Gezien moet hebben, een jongen die uit de hemel viel,

Moest ergens heen en zeilde rustig door.